რაც არ უნდა უცნაური იყოს, ბავშვობაში ძალიან მიყვარდა პეპლები...
პეპლები სინაზის, სინატიფის სიმბოლო. ახლა ვზივარ და ვფიქრობ, ვიხსენებ სწორედ ბავშვობის მოგონებებს,
რომელიც ტკბილად მახსენდება და მსურს ცოტახნიტ მაინც დავბრუნდე წარსულში, როცა ბავშვური სილაღით აღვიქვამდი ირგვლივ ყოველივეს...
როცა ვოცნებობდი დიდი ვყოფილიყავი, რათა შემძლებოდა ოცნებების ასრულება...იმის კეთება, რაც თავად მსურდა, დამოუკიდებლობა, თვითგადარჩენისთვის ბრძოლა, ჩემი მცირეოდენი წვლილის შეტანა საზოგადოებრივ საქმიანობაში.
ახლა გავიზარდე და შესბამისად შემეცვალა აზროვნება, სამყაროს რეალურად აღქმა დავიწყე. დანარჩენი ის, რაც იყო უწინ, მხოლოდ მოგონებაა...ზღაპრული მოგონება და სხვა არაფერი, რომელში დაბრუნებასაც ვეღარ შევძლებ, ჩემი დიდი სურვილის მიუხედავად.
მოგონება...
ბავშვობის ტკბილი მოგონება...
ფიქრების კორიანტელი.... და კვლავაც მოგონება...
No comments:
Post a Comment